Een kind dat weet wat pijn is,
veel gevoel en verdriet.
Dat nog zo jong en klein is,
en toch nog van het leven geniet.
Het lichaampje is nog zo klein,
nog zo teer en breekbaar,
en nu al doet het zoveel pijn.
een kind dat is zo kwetsbaar.
Altijd klimt het naar de top,
maar valt steeds dieper in het dal.
De energie is na een tijdje op
en de hoop die lijkt zo smal.
Een lach lijkt dan zo zeldzaam
en een traan doet je zo’n pijn.
Alles gaat zo moeizaam,
een lach is dan zo fijn.
Waarom ben ik nou altijd ziek
Gaat het dan nooit meer weg?
Ik ben nog zo jong
Ik wil ook doen wat andere kunnen.
Gaat het dan nooit meer weg
Blijft het ziekenhuis voor mij bestaan?
Waarom heb ik nou weer die pech,
Maar ik ga ertegen aan.
Paar weken ziekenhuis is wel genoeg
Ik probeer me vast te houden aan het licht
Mijn ouder en zusje waar ik op steun,
Dan komt hopelijk alles weer goed.
kusje mij,