dansende letters
tussen de regels
van de zinnen door
staan letters te springen
om te verschijnen
tussen de lach
zit een traan
en soms verstopt
mijn diepste pijnen
jij die mij leest
en mij invoelt
zal weten wat er staat,
wat er wordt bedoeld
soms zet ik er fictie boven
maar is het dat wel echt
af en toe is het waarheid
ben ik dan zo slecht
Lia
H.J.: | Vrijdag, februari 11, 2005 00:41 |
Wat is fictie en wat is echt, en ach wat geeft het als het door elkaar loopt. Het gaat er om hoe jij je gevoel verwoord, en dat zit wel goed. liefs H.J. |
|
Pennylover: | Donderdag, februari 10, 2005 18:24 |
Toevallig was dat hetgene waar ik me ook vandaag mee bezig hield. Zelfbescherming.... Mooi gedicht! | |
***Zij***: | Donderdag, februari 10, 2005 15:39 |
Soms wil je je verschuilen ..... snap dat wel... | |
Jan van Dord: | Donderdag, februari 10, 2005 13:23 |
Jij verbaast me steeds, weer een hele mooie. Fijne dag Jan |
|
Martine Gieze: | Donderdag, februari 10, 2005 12:31 |
hihi...het is natuurlijk'aansnijden'...niet 'aanroeren'!;-)) sorry! |
|
Martine Gieze: | Donderdag, februari 10, 2005 12:30 |
misschien zet je er soms fictie boven als een soort bescherming?! in elk geval is het altijd duidelijk dat de ernsige/serieuze onderwerpen jou erg aangrijpen...of het nu betrekking heeft op jou of op iemand anders...je beleeft het intens...en dat is voor de lezer voelbaar!! ik vind jouw gedichten altijd heerlijk om te lezen...juist omdat je elk onderwerp durft aan te roeren...echt uit het leven gegrepen...daar houd ik van! liefs/knuf, Mart |
|
Mamke: | Donderdag, februari 10, 2005 12:04 |
Mooi verwoord.... | |
Peter van der Linden: | Donderdag, februari 10, 2005 11:42 |
Soms is fictie toch realiteit. Liefs, Peter. |
|
sunset: | Donderdag, februari 10, 2005 11:20 |
Wie zijn wij om daarover te oordelen? En, ook 'fictie' is soms een masker dat door velen gedragen wordt. LIefs (en knuf) / sunset |
|
jackyXXX: | Donderdag, februari 10, 2005 11:12 |
Je eigen fictie verwoord in dit mooie gedicht. jacky |
|
juffie: | Donderdag, februari 10, 2005 10:09 |
De meeste fictie heeft wel iets van jezelf, dat is toch niet erg? | |
hiljaa: | Donderdag, februari 10, 2005 09:09 |
er zijn geen letterkes nodig om te weten wat je voelt! knufliefs--hiljaa-- |
|
psych: | Donderdag, februari 10, 2005 08:29 |
liefs,,,elze,,, | |
Paul de Bruyn: | Donderdag, februari 10, 2005 07:36 |
Ach slecht, er zijn dingen die je gewoon van je af moet schrijven en dan zet je er fictie boven zodat 't lijkt alsof je wegvlucht uit een realiteit... 't Is eigenlijk een soort verstoppen, dat ik maar al te goed herken... liefs Paul |
|
wijnand.: | Donderdag, februari 10, 2005 07:32 |
mooi geschreven | |
Rien de Heer: | Donderdag, februari 10, 2005 07:29 |
Tussen de regels door kun je vaak heel veel verdriet in gedichten lezen. De letters maken dan het begin en de leegte tussen de regels vertelt de rest. Groetjes, Rien. |
|
remie: | Donderdag, februari 10, 2005 07:07 |
zo is het leven he... Liefs Remie | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2005 | ||
Thema's: |