depressief
ook al schijnt de zon
toch blijft het nacht
geen lichtpuntje te zien
waar jij zo naar smacht
alles lijkt zinloos
waar doe je het voor
geen vrolijke klanken
doordringen jouw gehoor
je ziet een groot zwart gat
een uitzichtloos bestaan
mensen adviseren je
“doe er eens wat aan”
het licht vervaagt
geen sterren te zien
morgen is het anders
ja, morgen misschien
Lia, 15 febr. 05
Mamke: | Dinsdag, februari 15, 2005 19:24 |
Goed ingeleefd en verwoord. Groetjes, Mamke |
|
Black Lord: | Dinsdag, februari 15, 2005 19:16 |
mooi neergezet je woorden zo herkenbaar warme groet wim black lord |
|
Laura Luijkx: | Dinsdag, februari 15, 2005 18:44 |
Heel mooi en realistisch geschreven,,, | |
Mindy broeders: | Dinsdag, februari 15, 2005 16:47 |
mooi geschreven lia | |
angel of tears: | Dinsdag, februari 15, 2005 16:23 |
mooi geschreven! groetjes |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 15, 2005 14:06 |
Voor jou fictie? Ik kan het niet lezen op die donkere achtergrond. Maar jij lijkt me niet depressief. Een heel mooi gedicht. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, februari 15, 2005 13:32 |
het is het zwartste gat waar je in kunt zitten...en ook al weet je wat het is...een ander kan het weer zo anders beleven...het is heel gecompliceerd! erg mooi/begripvol verwoord Lia! liefs,Mart |
|
Paulina: | Dinsdag, februari 15, 2005 10:12 |
Ik denk dat er velen zijn die dit gedicht zien als een lichtpunjte. Dat er mensen zijn die hen begrijpen.. Heel mooi geschreven! |
|
Raira : | Dinsdag, februari 15, 2005 09:29 |
fictief dus.. maar wel herkenbaar voor vele anderen.. liefs en fijne dag Raira |
|
sunset: | Dinsdag, februari 15, 2005 09:25 |
Gelukkig voor jou fictie. Al zullen velen er zich in herkennen. Liefs / sunset |
|
psych: | Dinsdag, februari 15, 2005 07:53 |
heel sprekend,,,liefs,,,psych,,, | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 15 februari 2005 | ||
Thema's: |