de deur viel
geruisloos
in het slot en je
voetstap was
nog schaduw
van wat eens
is geweest.
je ademt
niet in de kamers
en je geur
zingt steeds
verder weg. .
je schoenen
blijven achter,
voelen je
voeten
in d’ afdruk.
en je ging
en nam
je leven, samen
met het mijne
met je mee.