Je hield niet van mij, dat liet je me steeds blijken.
Want je liet me altijd af te zeiken.
Wat ik allemaal voor je deed
Dat intresseerde je geen reet.
Toch bleef ik altijd bij jou.
Omdat ik wel heel veel van jou hou.
Maar nu na 2,5 jaar is het einde in zicht.
En ik hakte de knoop door, dat was mijn plicht.
Het alleen zijn deed me heel veel pijn,
Maar ik kan nu weer gewoon mezelf zijn.
Geen gezeur of ergenis.
Het is alleen de warmte die ik mis
Denk niet dat ik het makkelijk had.
Want het enige wat ik zag, was een groot zwart gat.
En toen je weg was dacht ik, hier kom ik nooit meer overheen.
Maar ik krabbelde overeind en begon te bouwen steen voor steen.
Gelukkig had ik veel steun van family en vrienden.
En die bleven maar herhalen dat ik veel beter verdiende.
Ik wilde het maar nooit geloven.
En daarom deed ik mezelf verdoven.
Dat was fout en dat geef ik ook toe.
Maar na al die jaren met jou was ik geestelijk moe.
Je kon uren achter elkaar stil zijn.
En voor mij was dat ook niet fijn.
Als ik dan vroeg, is er iets?
Dan knikte je alleen maar zei helemaal niets.
Ik heb alles wat ik had voor je opgegeven.
Maar achteraf was dat naif en misschien wel overdreven.
Ik weet gelukkig wel wat liefde is.
Samen een zijn maar daarin heb ik me vreselijk vergist.
Ik vergeet nooit dat ik tegen je zei, ik hou van jou.
Waarop je antwoorde, wat bedoel je nou?
En toen ineens gingen mijn ogen open.
En zag in dat ik je beter kon laten lopen.
Ja, het was hard om te horen en ik zal het onthouden.
Na alles wat ik voor haar had gedaan zei ze.........ik heb nooit van je gehouden!!!!