maar nu gevloerd
hout kraakt
voor de stappen uit
zingt wat komen gaat
draagt heden
laat ontspannen gaan
waar vroeger heeft gestaan
geoefend in de wind
in een weerbarstig buig en strek
vaak topzwaar door dicht bladerdek
maar nu gevloerd met
de seizoenenkleur in planken
gevlamd door beits in jaarringklanken
slijt jaren op de grond
recht opgebouwd in aard en zon
trek het nu langzaam in verrotting krom
wil melker
18/02/2005
Diane: | Vrijdag, februari 18, 2005 17:01 |
Droevig, het leven beschreven in een natuur gedicht. Liefs Diane | |
Butterfly: | Vrijdag, februari 18, 2005 12:23 |
Prachtig stilmakend gedicht :) Liefs, Butterfly |
|
hiljaa: | Vrijdag, februari 18, 2005 10:56 |
als het verrot en kromtrekt is het zeker niet goed onderhouden hé! je moet hout met zachtheid voeden en verzorgen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Fri..: | Vrijdag, februari 18, 2005 09:10 |
en weer, een mooi gedicht ik blijf ze lezen:) Liefs, Frida |
|
Raira : | Vrijdag, februari 18, 2005 08:33 |
bomen spreken altijd hun stille warme klanken en als ze omgezaagd zijn blijven ze eeuwenlang janken mooi weer Wil... ik zag een beeld voor me van een huilende vloer die de last van iedereen moet dragen het leven heeft gegeven maar de oerkracht bleef behouden liefs Raira |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 18 februari 2005 | ||
Thema's: |