Jan…
Het valt niet mee om van jou een P.P.A. te maken,
Uitgelegd: “ Een Persoonlijke Profiel Analyse, “ You no?
Want aan alles zitten ogen en ook wel haken,
en in jouw leven is dat natuurlijk ook wel zo.
Mijn motto is: “Kijk, luister en observeer,”
dat heb ik dus bij jou, uitvoerig welgedaan.
Doch, tot een pijnlijke conclusie kwam ik, keer op keer,
ook zonder hem zal het wel goed blijven gaan.
Toch kan men niet te gauw een oordeel geven,
van een persoon die men nog maar nauwelijks kent.
Ik zou dan dieper moeten graven in jouw leven,
om te weten wat voor een persoon je eigenlijk dan wel bent.
Dan dient de vraag zich aan mij op, wil ik dat wel weten,
wat is het doel, dan wel het resultaat.
Wie ben ik, te moeten wroeten in andermans geweten,
wat is het nut iets aan te tonen, waarmee niemand is gebaat.
Maar wie ”A” zegt, moet ook ”B“ durven zeggen,
dus ga ik maar verder met mijn onderzoek.
En bij al wat wordt geschreven, zal jij, je neer moeten leggen,
want voor iedereen wordt je nu een open boek!
Laten we maar eens beginnen met jouw verleden,
jouw jeugd, de vorming van jouw “ik“- zijn.
Door je ouders werd je niet aanbeden,
geen aandacht, opzijgeschoven, dat deed jou heel veel pijn.
Je groeide op zonder vriendschap, dan wel ouderliefde,
als het zwarte schaap stond jij steeds, maar achteraan.
Het was de pijn van eenzaamheid wat jouw hart doorkliefde,
daardoor liet jij menig keer een bittere traan.
Alles wat je deed, het was nooit eens een keertje goed,
steeds maar vechten tegen onrechtvaardigheid.
Een ongelijke strijd die je steeds weer verliezen moet,
en je als kindzijnde, daar dan vreselijk onder lijdt.
En zo groei je dan op van kind tot volwassen man,
met al je frustraties, meegenomen uit je niet zo leuke kindertijd.
Je karakter werd gevormd, waar je weinig aan veranderen kan,
zodat je de rest van je leven daardoor wordt geleid.
Nu we dan zijn aangekomen bij jouw volwassenheid,
kan de eerste indruk, mij niet helemaal ontgaan.
Dat je nog steeds voert een verbeten strijd,
en nog regelmatig meehuilt met de wolven, bij volle maan.
Want je traumatisch verleden kan je maar niet loslaten,
innerlijk voer je nog steeds een grote strijd.
Een gewetensconflict, tussen liefde en haten,
maar het is wel je naaste die daar vreselijk onder lijdt.
Je bent een dogmatisch en pragmatisch ingesteld man,
met je eigen normen en waarde.
Zij die anders denken daar heb je alleen maar last van,
en het zijn dan ook zij, die jij niet spaarde.
Je bent een man met twee gezichten,
het kan dooien of wel vriezen.
Neemt je rechten, maar ontrekt je aan je plichten,
jouw motto: “wat heb ik te verliezen.”!
Je bent een persoon die niets aan het toeval overlaat,
het is mij niet ontgaan, je hebt een redelijk goed verstand.
Als er maar iets voorvalt waarmee je niet bent gebaat,
hijs je alle zeilen, en zet het zo weer naar je hand.
Ik wil niet beweren dat je gaat over lijken,
maar als de obstakels zijn geëlimineerd en dus verdwenen.
Laat je alle zeilen gewoon weer strijken,
en vervolg je weg zoals het was, zo is het vastgelegd in jouw genen.
En dan “last but not least “
Door schade en schande wordt men wijs
Waar je in je leven ook voor kiest
Je bent en blijft een real one “Dannijs”…
Gerard
Grittle: | Dinsdag, februari 22, 2005 16:30 |
Mooi dichtje! Tja, situaties vormen de mens... Mooie analyse! Liefs, Grittle |
|
sunset: | Dinsdag, februari 22, 2005 11:17 |
Ontleding? Ja. Als het nou jezelf was. Want anders ... Een wel erg éénzijdige belichting. Liefs / sunset |
|
Lia : | Dinsdag, februari 22, 2005 07:46 |
wow... en meer woorden zijn niet nodig...je hebt iemand ontleed..... liefs, Lia |
|
Auteur: gerard g | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
Thema's: |