Blijven hopen en dromen
hoe het zou kunnen zijn
dat verwarmt m'n hart
geeft een straaltje zonneschijn.
Nog steeds niet tevreden
al krijgen we al veel
jij bent de vrouw
waar ik alles mee deel.
Ieder onze eigen stek
rekening houden met het gezin
zoveel liever bij jou zijn
degene die ik bemin.
De kinderen pijn doen
als ik hem verlaat
waarschijnlijk veel woede
pijn en haat.
Gewoon voor de schijn
een gelukkige familie
mezelf wegcijferen
voor m'n kids die ik zo graag zie.
Hij is tevreden
doet wat hij wil
fuiven en uitgaan
ook af en toe van bil!
Zolang de meid thuisblijft
alles koek en ei
de realiteit nu
spijtig genoeg voor mij.
Mijn lichaam,hart en ziel
hunkert voortdurend naar jou
met hem te moeten samenleven
terwijl ik van iemand anders hou.
Elke avond opnieuw
slapen in zijn bed
heb ik voor z'n werk
de wekker wel gezet?
De goede huisvrouw spelen
tis maar een rol
de vraag is
hoe lang hou ik dit nog vol??