Voor de goede dichters onder ons
Voor u, die zich aangesproken voelt
Dode sterren herrijzen uit de avondzee
De eenzaamheid van de nacht door klank ontvoert
Woorden kruipen uit de kamers van de vleugel
als aangeslagen snaren, door tedere vingers ontroert
De gestorven taal ontwaakt zich in schoonheid,
in woeste praal, inert, in uw schrijven.
Uw veer schraapt als een troste flessenlikker van weleer
laatste resten poëzie uit lijzig geworden lijven.
U bewandelt de gouden groeven van oude grammofonen,
verkoopt het stof als zoete kussen van het zachte leven
Het debat tussen waan en zin gracieus verzegelt,
in een pralend triomf met tengere vingers neergeschreven
O u, die zich aangesproken voelt!
Uw veren zijn vergroeit met venkel en vijgen
Oude symbolen verraden ons een wijze les,
de deugd van het lezen is de zonde van uw zwijgen.
Dus stop,
nimmer meer
F.
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Dinsdag, maart 08, 2005 16:17 |
| ik verbaas mij d'r over dat ik hier niet op heb gereageerd...want een schoonheid is het deze...groeven van grammofonen...back in time...heerlijk gevoel om te lezen G. |
|
| Alter_Ego: | Zaterdag, februari 26, 2005 00:45 |
| dankje dankje wat kan ik zeggen... jij mag er ook best zijn ;) X AE |
|
| ManicManja: | Vrijdag, februari 25, 2005 20:51 |
| hey thnx he, als je wilt kan je jezelf toevoegen aan mijn fanclub..geen probleem, ik heb ook oog voor mijn fans ;) | |
| lady lazarus: | Vrijdag, februari 25, 2005 19:36 |
| en hoe voorzichtig ik mijn veren ook strijken zal.. zo zacht als uw woorden kunnen venkel en vijgen mijn dierbare vleugels niet wassen.. Weldadig, dank... | |
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, februari 25, 2005 17:22 |
| Hm, verrassend, dat wel maar zo zou ik het niet kunnen...voel me toch ook niet aangesproken, wnt mijn veren zijn niet vergroeit met venkel van vijgen...je moet er maar opkomen... Liefs Jannie |
|
| Martine Gieze: | Vrijdag, februari 25, 2005 17:15 |
| ik kan mij helaas niet aangesproken te voelen...maar geluukig zijn er genoeg andere freaks die onder jouw poetische beschrijving vallen...een ode aan hen is zeker op z'n plaats! en daar hoor jijzelf zeker bij!! schitterend verwoord weer! liefs,Mart |
|
| Fortune: | Vrijdag, februari 25, 2005 14:40 |
| ik voel me niet aangesproken.. Ik denk dat jij dat zou moeten doen! liefs, Samantha |
|
| black cat: | Vrijdag, februari 25, 2005 13:41 |
| Prachtig, om weer zo'n gedicht vol poezie te lezen. Echt zalig. Vooral als ik weer in een dip zit. Dit gedicht heeft me er weer uit gehaald:) ik lees graag jouw gedichten. liefs dieuwy |
|
| Fri..: | Vrijdag, februari 25, 2005 13:30 |
| wat een pracht Liefs, Frida |
|
| ExoticBlue: | Vrijdag, februari 25, 2005 13:10 |
| Welklinkende ode aan de goede poeeten onder ons, de paradijsvogels met pralend verenkleed. Dit is trouwens wel een gewetenskwestie; ik denk dat menig dichter op deze site zichzelf goed vindt;). Daarom zal dit gedicht veel gelezen worden, maar bovendien, door de herrijzende woorden die u met u gouden balpen op papier zet! Een gracieus gebaar van gevlochten poezie, EB |
|
| sunset: | Vrijdag, februari 25, 2005 12:53 |
| Ver(mee)voerend ...Ik lees jou graag. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||