Het spoor in de sneeuw.
Achter mij laat een spoor van voetstappen mijn leven zien.
Waar de sneeuw gesmolten is, nauwelijks te zien misschien.
Maar zeker is dat mijn stappen daar waren.
En dat ik ze bij een tweede kans, zou evenaren.
Achter mij loopt pad met diepe en ondiepe sporen.
Sporen van moeite en mooie momenten die bij mijn leven horen.
Maar altijd met vaste schreden gezet.
Recht toe, recht aan, zonder verzet.
Voor mij ligt een eindeloos pad van verse sneeuw.
Het reikt verder dan ik kan kijken, misschien tot het einde dezer eeuw.
Een toekomst vol kansen en mogelijkheden.
Een witte deken die ik vol moed zal betreden.
En zo loop ik door,
Recht toe, recht aan, trek ik mijn spoor.
Still Alive: | Zaterdag, februari 26, 2005 15:06 |
heel mooi geschreven! kus |
|
hiljaa: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:25 |
prachtig geschreven! (er was even iets mis) knufliefs--hiljaa-- |
|
hiljaa: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:25 |
druppeltje: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:20 |
blijven doorlopen.. mooi gedaan liefs drup |
|
Innerchild: | Zaterdag, februari 26, 2005 01:16 |
wauw ... mooi, maar (hoe moet ik het zeggen?) ... ook moedig geschreven ... zo voel ik het aan ! warme groet, innerchild |
|
Auteur: Reminder | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 26 februari 2005 | ||
Thema's: |