O2
Eenmaal erkent en toegegeven dat het genoodzaakt is terug te kijken,
staren verscheidene ogen mij meerdere malen aan.
Op een eigenwijze route ben ik wel eens de verkeerde weg ingeslagen,
en schreeuwde ik naar mensen, die mij niet eens konden zien staan.
Al stonden zij aan de overkant, of waren afgeschilderd als een droombeeld,
een standbeeld met waanzinnig verblijdende eigenschappen,
Mijn stem scheen hoe dan ook met de achterwaartse wind mee te gaan,
een feit dat mijn woorden naar lucht deed doen happen.
-Rosa-: | Vrijdag, mei 06, 2005 14:08 |
Inderdaad, klare kijk. Ik hou u in het oog (of nee, wacht, dat doe ik eigenlijk al ^_^) Met de meeste hoogachting, |
|
Reinoudt Labij van der Pol (rino): | Zondag, februari 27, 2005 19:47 |
je ziet het heel helder en zoals het is iets wat heel veel mensen niet hebben en dat is iets; dat is een gevoel..van gemis. groetjes: Rino |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 26 februari 2005 | ||
Thema's: |