mijn lichaam loopt te schreeuwen
om het te bevrijden van pijnen
die hij nooit in zijn leven heeft gekend
verontschuldigend met al mijn schaamte
moet ik gaan vertellen met een traan
dat ik hem niet helpen kan
een schreeuw van onmacht
laat blijken dat het hart
door een scherp mes is gestoken
alleen welk mes, dat zegt hij niet
waarom kan ik mijn lichaam
niet vertalen, zodat ik verder kan gaan
met mijn leven zelf te bepalen
nu voelt het als een gebroken ziel
die machteloos moet toekijken
hoe de zon zijn huis passeert
druppeltje: | Woensdag, maart 02, 2005 15:01 |
klinkt ongelofelijk pijnlijk, vind de kracht om te strijden tegen dit.. liefs drup |
|
Yara Schmid: | Woensdag, maart 02, 2005 14:13 |
uit een gebroken ziel kan het verdriet kruipen, om daarna weer sterk genoeg te zijn om te helen ;) sterkte liefs yara |
|
Rian: | Woensdag, maart 02, 2005 13:42 |
Luister naar je eigen lichaam bert,het vraagt om leeggezogen te worden. Jij bent een sterke persoonlijkheid gil als je wilt probeer erover te praten..maar ga er iets mee doen..Je neemt altijd tijd om naar anderen te luisteren..Maar luister voorlopig eens naar jezelf.. Knuff Rian |
|
Innerchild: | Woensdag, maart 02, 2005 13:12 |
schreeuw het eruit ... roep het eruit ... 'uit' het eruit ... ach ... hoor mij nu ... alsof ik het allemaal wel kan ! heel herkenbaar geschreven ! liefs/innerchild |
|
Zij : | Woensdag, maart 02, 2005 11:56 |
Zucht, prachtig neergezet.... pffff....hoe krijg je het zo op papier....bijzonder.... Knuffel! |
|
Lia : | Woensdag, maart 02, 2005 11:46 |
heel sterk gedicht... met veel voel erin... jemig.. ik word er een beetje stillekes van.. knuf,Lia |
|
sunset: | Woensdag, maart 02, 2005 10:51 |
Ondanks de thema's, een schitterende, voelbare verwoording. Maar, als je echt naar jezelf luistert, weet, voel en hoor je. Want alle antwoorden op alle vragen liggen al eeuwig in jezelf. Liefs (en mijn oprechte genegenheid) / sunset |
|
hiljaa: | Woensdag, maart 02, 2005 10:02 |
klinkt heel onzeker maar mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Fortune: | Woensdag, maart 02, 2005 10:00 |
wat een verdrietig gedicht.. Sterke Bert.. liefs, Samantha |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
Thema's: |