Mijn hart praat.
Ik ben een hart en ik begrijp het niet meer
hoe kan je er niet zijn na zoveel keer
dat we beelden schetsen van samen
na elke keer dat alleen maar blijkt
dat dit stukje van de puzzel
als we puzzels zijn
ook alweer past en nog eens en
nog een keer telkens weer
past.
Als er nog geen woord was of gebaar
wat we niet begrepen van elkaar.
geen ding wat echt stoort
als de sfeer alsmaar steeds beter word
als je zegt met alles dat je van me houd
me nooit meer kwijt wil
als je zegt je bent mijn droom
als je zegt waar was je al die tijd
als je zegt kom pak mijn hand
en volg me maar en ik volg jou
kom je altijd achterna.
Hoe kan het dan dat je er niet bent
begrijp het echt niet meer
al zoveel keer dat ik in de keuken
sta en me omdraai en je niet zie,
niet niet niet niet niet zie.
begrijp het niet.