Soms is het wel een probleem, de kinderen van een ander.
Ze zijn niet van mij, denk je dan schrander.
Maar af en toe zie je grote problemen ontstaan,
Omdat die kinderen de verkeerde weg inslaan.
De ouder heeft dat misschien niet direct in de gaten,
Maar jij hoort het van het kind, in zekere mate.
Je probeert dan zo goed mogelijk bij te sturen,
In de hoop dat de ouder niet teveel krijgt te verduren.
Zo wordt je door het kind in vertrouwen genomen,
Opdat het niet bij de ouder terecht zal komen.
Dat voelt dan als een zeer zware taak,
Welke je zeker ook grondig bewaakt.
De ene ouder vindt dat je er iets van moet zeggen,
De ander vindt dat je je er maar bij neer moet leggen.
De ene ouder wilt zelf alles weten,
De ander zegt, dat je het maar moet vergeten.
Of;”Mijn kind zit in de puberteit,”
Of; “Mijn kind heeft een ziekte, waaraan hij/zij lijdt.”
Er zijn zoveel oorzaken te noemen,
Maar het zal het probleem geheel niet verbloemen.
Hoe krijg je een kind dan weer op de juiste weg?
Zeer zeker na een heleboel overleg.
Maar als je er dan nog geen vat op hebt,
Blijf dan zoeken naar een volgend recept.
Schakel eventueel nog iemand in,
Maar geef het kind zeker niet zijn zin.
Want dan blijft hij op de verkeerde weg lopen,
Dat ze dan buiten de gevangenis blijven, mag je hopen.
Niniki