Het leek me niet zo fijn
om bij het gevlogen afscheid
van Herman Brood te zijn.
Wat een held.
Eens gewoon en arm,
altijd op zoek naar geld.
Mijn held, mijn held.
Zwarte nagellak en een vette kuif,
aan iedere vinger een ring,
kwam, beinvloede en ging.
Een tekening op straat voor een geeltje,
shut her up getiteld, alweer een juweeltje.
Dope, doch nooit gedoopt,
wilde zijn vriend, stiekem gehoopt.
Op een stepje door de stad,
sinds '95 heb ik eenzelfde tatoeage gehad.
Dit had de wereld nooit mogen missen,
zijn rock 'n roll gewoonweg niet meer uit te wissen.
Vanaf het begin een levende, nu dode legende,
die met zijn muziek onze oren
en met z'n kunst onze ogen verwende.
Herman, Herman, really sad
Herman, Herman brood is dead