En daar sta ik dan
op dat enorme podium
wat stiekem helemaal niet zo groot is
trillerig sta ik op mn benen
bang dat ik de pasjes vergeet
de muziek begint
en ik
ik zwier mee
ik weet alles nog
de spanning ebt weg
de laatste tonen
het applaus begint
het lijkt niet meer te stoppen
wat een heerlijk gevoel..
-morgen generale repetitie van ballet, woensdag de premiere.. ik ben zooo zenuwachtig.. nu is mn gedicht nog fictie.. maar k hoop dat het snel werkelijkheid wordt :D-
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2005 | ||
Thema's: |