De blauwe vallei.
De ochtendzon werpt een strakke straal
op de stenen vloer een vlek van wit licht
de wind komt van de de gele vlakten
droog en helder, brengt ze nieuwe krachten.
Geen naam hier, de priester van de zon
werpt een blik op hem, daar in het midden
zijn visioen wordt vandaag beproefd
is deze koning in spe, een danser?
De zwarte kraai krast achter een pilaar
en alle lucht zindert van verwachting
als hij in een wit en zuiver kleed
dit stille heiligdom betreedt.
Een man, een mens, mag hier even zijn
in totaliteit, aarde en zon verbindend
zodat de ka - vrij en ongehinderd
vibreren kan in elk nabij wezen.
De smaak van dat zand, op mijn verhemelte.