Ik moet.
Ik moet het eens uit handen geven
ik begrijp het soms toch niet
Zo zwaar ,kan het zijn..dit leven
zo vol met pijn en met verdriet!
Ik moet toch verder gaan
met alles wat er om me heen gebeurd
er niet stil bij blijven staan
dat alles zo zwart is gekleurd.
Ik moet ,ik moet,ik moet
maar soms, is me dat teveel
maar het doet me zeker goed
als ik het met anderen deel!
Jannie Hoogendam: | Vrijdag, maart 18, 2005 09:57 |
Ja Jacqueline dat begrijp ik...en zelfs heel goed...Het is een schrale troost misschien, maar we maken allemaal soms heel moeilijke tijden mee en het waarom? Daar krijgen we hier nog geen antwoord op...Alles zal wel meewerken ten goede voor hen die geloven... Ik geef je een troostknuffel en doe mijn arm om je schouders... Kusss van mij Jannie |
|
Will Hanssen: | Donderdag, maart 17, 2005 20:49 |
Heel erg mooi en gevoelig geschreven.. Liefs, Will |
|
Sunshine79: | Donderdag, maart 17, 2005 19:50 |
Thx voor dit gedicht. Knuffel Sunshine79 |
|
Psych: | Donderdag, maart 17, 2005 18:11 |
heel erg voelend,,,liefs,,, | |
Lia : | Donderdag, maart 17, 2005 17:45 |
zo ontzettend herkenbaar...troosteknuffie, Lia | |
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 17 maart 2005 | ||
Thema's: |