Ze koestert mij.
Vandaag kan ik niets anders
(ja 11je ik zie je al glimlachen..)
echt niets anders
maandag vandaag
en de was blijft in de trommel
(zijn jullie nu wel gewend van me)
(is ut weer zover? Ja het is weer zover)
veel verder nog, verder, veel verder
en eigenlijk kan het niet maar toch
er woorden aan geven hier
(nou word het menens hoor opletten)
over deze moeiteloze dans
die ik heb met haar, overweldigend
soms, als ze er niet is, juist dan
voel ik haar, of liefde weet echt
het verschil niet meer, als elke
elke keer dat ik haar voel, mezelf
open voel gaan op alweer een nieuwe plek
de smaak op mijn tong ben jij
een smaak die ik niet beschrijven kan
mijn hart dat letterlijk borrelt
een dans om mijn hoofd van elven
schaterend lachend en zo licht
en de gedachte die daar bij hoort:
het maakt allemaal niet uit,
echt helemaal niets meer uit
of mijn haar wel goed zit,
of dit wel kan, of wat ik zeggen moet,
of dat mijn huis is aangeveegd, voor
mijn part belt ze aan als ik net onder
de douche wil gaan,
mijn slechtste moment van de dag,
misschien weet je wat ik bedoel.
het interresseert me geen zier
voel alleen dat lichte hier
ze voelt al zo vertrouwd
weet dat ze van me houd.
er is niets meer te verbergen
niets meer fout te doen
niets meer om te bedelen
want het enige dat telt is,
dat ik moeiteloos kan dansen
eindeloos met haar.....
en nu heb ik genoeg
van schrijven de rest denken
jullie er maar bij.
(gaa tog maar me was even ophangen..nu ;))