Je begrijpt het nog altijd niet
welk verdriet je in me achterliet.
Telkens wanneer ik je hoor,
moet ik kotsen, ik geraak er niet door!
Me opbellenā¦ geen probleem.
Maar dop je taal dan eens in een beetje zeem.
Geen woorden van schuld en verwijt.
Je beseft nog altijd niet waartoe het heeft geleid.
Vol woede en verdriet
wil ik lopen en schreeuwen ergens waar niemand het ziet.
Alles kapot slaan
en dan schiet ik mezelf naar de maan.