Ik adem haar, de rimpels vlak
Zoals een boom haar zucht mij geeft.
Zo heb ik gedachten glad gestreken.
Ik adem haar, de rimpels vlak.
Maar zijn niet van mijn zijde geweken.
De tijden ademen door, ik effen.
‘k Laat de lach weer klinken
door mijn gemoedstoestand heen.
Het allerdaagse bezinken.
Ik zie ze de blauwe lucht met zonnestralen.
Gelukkig niet uit het zicht verdwenen
is mijn ziel, ze overheerst, zo voelbaar goed.
Die warmte zit nog in mijn genen.
willem
Jan van Dord: | Zondag, maart 20, 2005 20:49 |
prachtig !! jan |
|
Mams (Zij): | Zondag, maart 20, 2005 19:46 |
Zag die blauwe lucht met zonnestralen ook ;-) | |
maria : | Zondag, maart 20, 2005 19:32 |
wowwwwwwwwww schitterbaar liefs, maria |
|
Sunflower Ria: | Zondag, maart 20, 2005 17:51 |
geweldig mooi de warmte voelbaar liefdevol geschreven liefs en knuffel SunflowerRia |
|
hadassah: | Zondag, maart 20, 2005 15:14 |
Poëzie is inderdaad het juiste woord... Perfect geschreven! | |
Zilke: | Zondag, maart 20, 2005 13:36 |
Prachtige titel! | |
Rani: | Zondag, maart 20, 2005 13:22 |
Ik ben blij dat de warmte nog in uw genen zit, en wat sunset zegt.."Houden zo"! Mooi geschreven Love, R. |
|
Psych: | Zondag, maart 20, 2005 13:14 |
een plaatje,,,prachtig weer,,,elze,,, | |
sunset: | Zondag, maart 20, 2005 12:53 |
Houden zo. Schitterende poëzie. Liefs / sunset |
|