gekleurde tranen glijden langs mijn benen
naar beneden om te verdrinken in een plas bloed
mijn voet glijdt uit en ik val om
mijn gebroken masker zet ik op om mij
zo snel als mogelijk is te verplaatsen door de rode zee
de weg kleeft aan mij
vechten tegen gestold verdriet
ik wil ademen maar ik kan alleen spugen
ik kom niet vooruit en ik ga niet achteruit
ik blijf staan en iedereen gaat voorbij over mij
mijn hoofd doe ik tussen mijn benen
het bloed stijgt ik hoop dat ik stik
door mijn rode vlies kijk ik om mij heen
ik ben niet alleen want mijn handen omarmen een brug
angstig voortbewegend, sterren leiden mij
niemand die ik ken en dat is goed en beneden
verdrinken mensen in het leven
ik moet lachen als ik omhoog kijk
hun wanhopig geschreeuw bereikt mijn oren niet
ik waan mij winnaar in mijn val