Wat verscholen ligt
in de nacht, een uitgestrekte
hand van angst,
soms is hij er gewoon.
De naderende onbekende,
de lach uit duizend monden
die je dromen kapt en komt
van achter uit je slaap. Je levend
opneemt om daarna de stilte
te bezingen met zijn duivelse stem.
Wat moed het kost om wakker
in je droom op te staan, te vechten
om het monster te verslaan, de weg
te vinden om je eigen pad te gaan.
En dan gelukkig wakker
de dekens om te slaan en fris
de dag beginnen
wat zou het mooi zijn
om te zeggen: daar is toch niets aan!
| Vervelende meid: | Dinsdag, maart 22, 2005 10:03 |
| Mooi... en dan als je wakker word even de raam open gooien en de frisse luchtin ademen :D en de nacht vergeten.. |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 22, 2005 09:47 |
| Mooi tonende, voelbare verwoording, duidelijk herkenbaar de thema's. Liefs / sunset |
|
| Ellen R: | Dinsdag, maart 22, 2005 00:51 |
| Als de meeste mensen in het dagelijks leven ook zo moedig zouden zijn... Wat was het dan een mooie wereld geweest... Dit soort gedichten zijn eigenlijk niet mijn genre, maar deze is wel heel erg mooi geschreven. Liefs Ellen |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||