ooit weer samen
onze handen verstrengeld
voor de allerlaatste keer
een traan biggelt over je wang
je kúnt gewoonweg niet meer
een laatste groet en een kus
afscheid van jouw hele zijn
verscheurd als een leeg blad
alles, álles in mij doet pijn
de kist zakt meedogenloos
ik prevel zacht “amen”
eens komen we bij elkaar
ooit zijn we weer samen
rust zacht
Jan van Dord: | Woensdag, maart 23, 2005 21:03 |
Ja hier word je stil van.!! jan |
|
Boudaatje: | Woensdag, maart 23, 2005 19:27 |
Wordt hier superstil van...zo rakend beschreven. liefs |
|
Psych: | Woensdag, maart 23, 2005 17:31 |
droevig,,,liefs,,,elze,,, | |
Vervelende meid: | Woensdag, maart 23, 2005 11:10 |
Voel bijna de verdriet... Mooi! |
|
Gonny: | Woensdag, maart 23, 2005 10:55 |
Hoi lieve Lia Na deze droevige maar prahtige woorden kan ik alleen stil zijn. Fijne dag Dikke knuffel Liefs Gonny |
|
sunset: | Woensdag, maart 23, 2005 10:32 |
Voelbaar, droef-hoopvol verwoord. Liefs (en knuf) / sunset |
|
remie: | Woensdag, maart 23, 2005 07:20 |
gelijk heb je aan het eind zien we elkaar weer....Liefs Remie | |
Rien de Heer: | Woensdag, maart 23, 2005 07:20 |
Indrukwekkend.....toch ook weer mooi. Groetjes, Rien. |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 maart 2005 | ||
Thema's: |