beslagen ramen
met vingers schrijf ik jouw naam
op beslagen ramen
een groot hart teken ik erbij
jouw leven en dat van mij
doorkruisten elkanders paden
die dag vergeet ik nooit
ik begaf me in een diep dal
deed weinig meer dan huilen
dacht dat ik er alleen voorstond
jij hebt met overrede krachten
streng maar doeltreffend
mij de berg opgesleurd
vanaf dat cruciale moment
ging het elke dag beter
er groeide wat moois tussen ons
je leerde mij weer genieten
van de dagdagelijkse dingen
ik was weer terug op aarde
weg van het donker
zonder het licht te zien
nog niet eens een straaltje
dankzij jou weer paraderend
in de schijnwerpers gezet
dankzij jou
heb ik het gered
Lia
PeterdB: | Vrijdag, maart 25, 2005 22:27 |
Niet gek zo iemand | |
lommert: | Vrijdag, maart 25, 2005 13:56 |
liefdevol en dankbaar gedicht xxliefs willem |
|
Psych: | Vrijdag, maart 25, 2005 12:09 |
heel mooi en dankbaar neergezet,,,liefs,,, | |
Raira : | Vrijdag, maart 25, 2005 08:49 |
Als dit geen ware vriendschap is... elke keer weer wordt het duidelijk prachtig verwoord weer meid liefs knuffieee |
|
The King Cobra: | Vrijdag, maart 25, 2005 07:21 |
weer schitterend verwoord.... | |
Lievelingetje45: | Vrijdag, maart 25, 2005 06:51 |
Ben echt blij voor jouw dat je zo iemand gevonden hebt...terecht trots dat het jouw met zo'n lieve vriend gelukt is! Weer schitterend verwoord! Lieve groetjes! |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 maart 2005 | ||
Thema's: |