Er stroomt iets door mijn aderen
Het vind zijn weg door mijn lijf
Iets dat mij probeerd te benaderen
En het houdt zijn poot stijf
Er gloeit iets dat mij verwarmt
Het straalt zich uit over mijn gezicht
Iets dat mijn zorgen doet vergeten
En welk mijn hart verlicht
Er gebeurd iets dat mij laat zweven
Alsof ik mij in de zevende hemel bevind
Het beroerd mijn hele wezen
En het laat mij dromen als een kind
Er is iemand die mij dit alles geeft
Zij is beminnelijk en zeer inteligent
Ze heeft mij haar liefde gegeven
En ik zeg trots, "ik ben haar vent"
Natascha de warm-remmers: | Woensdag, maart 30, 2005 19:57 |
Hey lieverd...heel mooi..ik ga je gedichten absoluut in de gaten houden..kuzzzz Tassie. | |
Mamke: | Zondag, maart 27, 2005 23:06 |
Wauw.....heerlijk!!! | |
Fortune: | Zondag, maart 27, 2005 21:03 |
ghehehe... Wat een heeeeeeeeeeeerlijk gedicht.. Het zou door mijzelf kunnen zijn geschreven.. Ik voel me precies zoals jij, alleen speelt er bij mij een jongen... liefs, Samantha |
|
Claudiake: | Zondag, maart 27, 2005 20:19 |
hallo!! heel erg mooi verwoord! groetjes, claudiake |
|
Psych: | Zondag, maart 27, 2005 19:29 |
prachtig neergezet,,,liefs,,,elze,,, | |
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
Thema's: |