schenk mij uw onschuld
vergeven van begrip
en voed me uw verlangen
want het is hier waar ik plots halt hou
en verlegen maar vastberaden
voor een eerste maal zal omkijken
het is niet meer
mijn aanschouwend tandengeknars
het was maar eens welletjes
want mijn bloedend tandvlees
belet me elke vorm van smaak
elk genot van het proeven
van de lekkernijen rondom mij
ontspannen
tuur ik m’n omgeving af
en kan daarbij moeilijk
mijn glimlach onderdrukken
want feitelijk is het wel grappig
hoe ik mezelf
in dit leven geplaatst heb
als een gelezen boek
terug in de kast
en hoe ik mijn pionnen
heldhaftig heb laten oprukken
tegen de ijskoninginnen
van dit schaakbord des levens
waarin ik als koning
geen kant meer uit kan
de tijd is om, hoor ik ergens
en nederig, maar voldaan
verlaat ik de speelzaal
van mijn jeugd