De school lijkt voor haar opeens veel te groot
Kinderen spelen en toch lijkt het stil
Innerchild mist haar lieve schoolgenoot
En trots het zonnetje lacht blijft het kil
Tik tak, als tikt de tijd een lange noot
Zig zag, als kijkt ze door een bange bril
Dan oef, een zucht alsof ze om iets floot
Het lijkt wel een leugentje om bestwil
Haar dag na dag afgebeten potlood
Schets willekeurig een treurend beril
Waarbij ze de eenzame uren dood
In volle nederigheid tot godswil
Hoe moet het zo verder op slechts één poot
Dacht ze luidop en het klonk als een gil
Maar bij hoge nood valt de redding bloot
Ze was terug, och wat een groot verschil