Alleen op de wereld en het bed blijft leger dan glad gestreken
Het is een weg die moeilijk begaanbaar is maar dat is flauwekul
Er is niet eens een weg het is een vage rotonde met duizend
Richtingen waarvan niemand weet waar ze uitkomen doelloos
En ik weet echt niet meer of het aan mij ligt of niet altijd
Eenzaam achter te blijven in een stofwolk van verwijten
Slnger ze eens op jezelf af en kijk in de spiegel misschien
Verraden je blikken aan je zelf wie je nou eigenlijk werkelijk bent
Weer zit ik op een plek die ik haat, het voeteneind en
trek het dekbed recht, denk terug aan de nacht van
rondvliegende dekens en het verslapt mijn ziel verwijt
mijn lijf om het even en zo zit ik daar even maar veel te lang
voor een jong leven
Jan Schaap: | Maandag, april 04, 2005 16:08 |
geweldig geschreven en sterkte. t is altijd klote zoiets groet |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 04 april 2005 | ||
Thema's: |