"Stilte om me heen"
Ondanks de vele mensen voel ik een stilte om me heen,
juist door die mensen voel ik me vaak erg alleen.
Maar juist door de klappen in m'n leven,
blijf ik hopen en om mensen geven.
Die stilte is ontstaan door een groot stuk onzekerheid,
ben daar nu hard voor mezelf voor aan het werken,
maar dit is iets dit raak je niet zomaar kwijt.
Juist door de pijn en het verdriet in m'n leven,
heb ik gemerkt dat echte vrienden om je blijven geven.
Dan gaat daar zomaar spontaan de foon,
een opbeurend gesprekje, en op de achtergond in mijn hoofd
de song You never walk alone.
thanks my real friends.