Ik heb haar dikwijls doodgezwegen
De drang dat ze er met mij vandoor zou gaan
Had meer kracht in mijn handen dan mijn denken
Ik heb haar duizendmaal dood zien staan
Maar zonder haar was het leven niet te leven
Terwijl ik zovaak dacht: ze is tot last
Nee, telkens wenkte zij mij van verre
En hield stevig mijn hart en beide handen vast
Ik heb mij erbij neergelegd, ze is te goed voor mij
Inhoudelijk stond ik in mijn volste recht
Gelukkig geen woorden hoeven afwegen
‘k ben blij dat jij ‘op afstand’ het wezenlijke in mij zegt.
Lia : | Woensdag, april 06, 2005 20:28 |
jemig wat dicht je prachtig.. veel liefs, Lia |
|
hiljaa: | Woensdag, april 06, 2005 17:14 |
wat moet ik er nog bijzeggen !! ineen woord prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
Sunflower Ria: | Woensdag, april 06, 2005 13:29 |
Geweldig prachtig mooi gedicht Willem liefs en knuffel xx warme Zonnengroet SunflowerRia |
|
Fortune: | Woensdag, april 06, 2005 12:21 |
mooi gedicht zeg... liefs, Samantha |
|
sunset: | Woensdag, april 06, 2005 10:35 |
Dit is weer een pracht. Chappeau. Liefs / sunset |
|
Mathilde: | Woensdag, april 06, 2005 10:05 |
prachtig! xxx | |
Cora (zij): | Woensdag, april 06, 2005 09:00 |
Ook goede morgen! Dacht al, waar blijven je gedichten ;-) Dit is er eentje om overna te denken.... mooi man! Soms is iemand inderdaad tot last, je wilt die persoon eigenlijk niet toe laten in je leven omdat je weet hoeveel je om die persoon geeft, als het meer wordt dan geven om kan het een last worden.....althans zo zie ik het....maar... als je zelf gelukkig bent met je leven hoeft het geen last te zijn en verrijkt zo n persoon enkel jouw leven .... Fijne dag xxx |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
Thema's: |