Een lange rij gemaakt van mensen
Stil, onbewegend en toch
gaan ze vooruit.
Voor elkaar uit? Achter elkaar aan?
Maar ze voelen niets.
We zien elkaar niet eens;
Ik weet niet wat hen bezighoudt,
aan wie zij stiekem denken,
met wie zij het bed hebben gedeeld
en of ze morgen koffie schenken
omdat de theepot hen verveelt.
De jonge vrouw daar
Haar tas met zebramotief
ligt naast haar en ze staart naar buiten.
Vier twintigers iets verderop
lezen de krant
die gisteren om deze tijd
gedrukt werd voor hun handen.
Hij had haar genomen
tussen de rails, beweert
een dronken jongen aan de and're kant.
Zijn vrienden lachen om de boer
die deze railsverkenner laat.
Verder zie ik
een nek, een hals, een kin,
een been, een sjaal, een plukje haar
Mannen, vrouwen, verliefd, verdrietig of jaloers
Eenzaam, en toch met elkaar.
We hebben allemaal hetzelfde doel
richting het eindstation
van de laatste trein naar huis.
(10-04-2005, 00.05 uur)