Ik heb het kruis van God gedragen
zag hen bidden tot hem
kilometers rijen stonden voor de baar
waar hij was te zien
Zijn gezicht zal ik nimmer vergeten
leliewit met wat roze erdoor
de schoonheid van het leven verdronk
toen ik zijn laatste woorden hoorden
Was hij het stukje stof wat gezocht werd
waarmee het borduurwerk afgemaakt kon worden
een landschap als een stilleven
mooier als een zomerochtend
De natuur blies haar adem uit voor de zomer
een lach zonder geluid
nu de dagen donkerde lijken dan dat ze waren
verzacht ik voor even de innerlijk pijn
Door een minuut te rouwen
op vier mei
Jan van Dord: | Maandag, april 11, 2005 22:43 |
Mooi gedicht! |
|
MaYo-lijn: | Maandag, april 11, 2005 14:55 |
Mooi! En natuurlijk doen we mee op 4 mei. Liefs, Marjo. |
|
hiljaa: | Maandag, april 11, 2005 08:07 |
mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Dirk Hermans: | Maandag, april 11, 2005 06:47 |
echt heel mooi verwoordt en neergezet groetjes Dirk | |
Lia : | Maandag, april 11, 2005 06:47 |
en wat is nou een minuut... tuurlijk staan we er een minuut bij stil...... liefs, Lia |
|
psych: | Maandag, april 11, 2005 00:28 |
prachtig gedicht,,,gr,,,elze,,, | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 april 2005 | ||
Thema's: |