De koelte in jouw woorden
is verstikkend voor mij
die naar warmte snakt
Mijn liefde stuitte tegen een muur
van dikke lagen ijs
het smeltwater mijn tranen
gehuild door jouw droge ogenMijn handen wilden strelen
om te troosten vanbinnen
waar woorden ontoereikend waren
en zwaar in de lucht hingen
als loden last op mijn schouders
Ik wou dat ik kon praten
dat woorden rijkelijk vloeidenDe eerste stap altijd van mij
immer voorzichtig aftastend
bang als ik ben
nu naderde ik te snel voor jou
Het is zo stil binnenin mij
slechts het kloppen van mijn hart
verteld nog wat ik voel
Innerchild: | Zaterdag, april 16, 2005 11:08 |
Mooi verwoord ! lieve groet / innerchild |
|
Raira (Ria): | Zaterdag, april 16, 2005 10:07 |
Weer een super mooi gedicht ook al spreekt er zoveel triestheid in liefs knuff Ria |
|
hiljaa: | Zaterdag, april 16, 2005 08:25 |
je hebt het prachtig droef verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, april 16, 2005 08:14 |
Mooi... ook een erg mooie achtergrond erbij liefs Annemieke |
|
H.J.: | Zaterdag, april 16, 2005 06:28 |
Mooi Renate, ondanks het trieste thema. Liefs H.J. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2005 | ||
Thema's: |