Afscheidsbrief van een schrijver,
Had mijn borst met pen doorboord.
Lucht kroop als laatste resten hoop
mijn longen uit. - Bittere pen
sijpelt inktvlekken op mijn hart.
O lekkend testament, u schrijft snel
U schrijft wel..
Ik heb u vervloekt, u schonk niets.
Ik heb u gesmeekt, niets. Ik heb
van u gehouden, maar u zweeg
evenveel. Ik was u trouw, evenwel.
Maar niets..
Nooit had ik verwacht u als gif te zien
maar nu mijn borst pijnlijk steekt
en mijn handen verslappen
nu wel…
De grens van wanhoop en daad
ooit met bezieling beschreven
- overschreden..
De glorie, de strijd, zelfs de zin
verloren..
Nu, vaarwel..
F.