waar eens de bloemen bloeiden
spreekt de dood nu klare taal
is de strijd van het kind gestreden
lijkt de dag niet meer licht te zijn
geen naam mocht deze ziel dragen
voor het licht zag stierf het al
in de veiligheid van de moederschoot
geen leven voor haar weggelegd
het duister van de dood was daar
in de eenzaamheid van eeuwig leven
waar eens de bloemen bloeiden
is een graf voor haar gemaakt
spreekt een blanke steen de woorden
voor haar die niet mocht zijn
23-04-05
Rian: | Zaterdag, april 23, 2005 14:01 |
Stil dit raakt maar je hebt het zo mooi neergezet. Ik ben je dankbaar voor zo'n gedicht.Dat zelfs het verdriet om wat je niet gekregen hebt dragelijker wordt.Bijzondere mooi woorden van een bijzonder mooi en lief mens. Liefs van Rian |
|
FrozenScar: | Zaterdag, april 23, 2005 12:09 |
Prachtig! | |
sunset: | Zaterdag, april 23, 2005 10:24 |
Deze vind ik meer dan prachtig Benjamin. En een troost voor al die moeders met onvoldragen, doodgeboren kinderen. Een prachtig herinneringsmonument voor hen die altijd engelen gebleven zijn. Liefs / sunset |
|
Lievelingetje45: | Zaterdag, april 23, 2005 07:45 |
Zeer schitterend! Liefs |
|
Sunflower Ria: | Zaterdag, april 23, 2005 01:38 |
diep stilmakend mooi liefs en knuffel SunflowerRia |
|
Niniki: | Zaterdag, april 23, 2005 01:36 |
Heel erg mooi, daarna stilte........... Niniki |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2005 | ||
Thema's: |