moet ik het vasthouden
of het laten gaan
dit verdrietige gevoel
wat moet ik er mee aan
pijn in mijn lijf
maar nog zoveel willen doen
het zonnetje die schijnt
oh was het nog maar als toen
het is niet het gevoel
van elke dag meer
maar op sommige momenten
doet het nog zo vreselijk zeer
soms vraag ik me af
waarom heeft dit moeten gebeuren
dat zijn dan weer van die dagen
dat je alleen even wilt treuren
zoveel in moeten leveren
nog op jonge leeftijd
kan ik wel genoeg geven
dat ik een ander ook verblijd
lichamelijk zal het niet gaan
dan kan ik weinig geven
pretparken of andere uitstapjes
bestaan niet echt in mijn leven
het enige wat ik kan geven
is mijn steun en toeverlaat
is toch heel fijn
als iemand gelukkig door het leven gaat
soms zou ik zo graag willen
dat ik weer kon dansen en springen
dat zou me blij maken
dat ik wel zou kunnen zingen
soms wil ik weer als vanouds
zoveel dingen kunnen doen
soms zou ik zo graag willen
dat het weer was als toen
soms....
23-04-2005
westland: | Zaterdag, april 23, 2005 19:12 |
heel mooi geschreven Jans,ja wij weten hoeveel pijn je steeds hebt en haast niks meer kan.maar je hebt genoeg andere dingen te geven je altijd meeleven en voelen met een ander dat kan ook niet iedereen.je ouders. | |
m@rcel: | Zaterdag, april 23, 2005 16:27 |
Heel mooi je gevoel onder woorden gebracht Heel mooi gedaan Liefs m@rcel |
|
Lia : | Zaterdag, april 23, 2005 16:09 |
heftig je gevoel onder woorden gebracht... knap van je... dikke knuf,Lia | |
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2005 | ||
Thema's: |