Alweer zijn er een paar dagen voorbij,
en nog ben ik niet helemaal blij.
Weer eens lekker beet genomen,
zal er wel ooit een eind aan komen?
Ik had dit weekend weg willen gaan,
stond al lang vast neem dat maar aan.
Gezien ik dus ingeleerd zou worden,
als vrijwilligster,helaas niks geworden.
Afgemeld dat het dus nu niet door kon gaan,
hij wilden totaal overhuizen dus laat maar gaan.
Helaas ook deze keer ging het ineens niet door,
heefd er inèèns dus nog geen TIJD en PLAATS ervoor.
Godverdomme,dat bedoel ik dus nou,
het moet ophouden en heel gauw.
Ik zal dus nog een paar dagen tot 10 tellen,
maar het begint nu echt af te tellen en te knellen.
Per ingaande 1 mei moet ik harder proberen te zijn
anders is er nog geen eigen leven voor mijn.
Dan blijft men maar aan mij trekken,
maar op deze manier kan ieder verrekken.
Had het voor hem weer opgegeven,
om even een ontspanning te beleven.
Dus je snapt het nu toch even wel!
ik spring bijna nu uit me vel.
Maar och dan denk ik weer het is niet anders,
men kan immers niet denken aan elkanders.
Ik ben het dan ook al zo lang gewent geweest toch?
vandaar dit gedicht als het even mocht.
Moet het op deze manier even kwijt,
spuien anders raak ik nog meer mijn eigenwaarde kwijt.
vandaar ook gekozen ZELF om alleen door te gaan.
want eens is het ook voor mij met mijn stommiteiten gedaan.
Nu maar hopen en bidden dat ik sterk zal blijven,
niet door de mand val en een sloof zal blijven.
Hoop dat men zelf ook eens aan het denken zal gaan,
en mij gewoon op tijd met rust laat voortaan.
Wil gewoon een simpel leven gaan lijden,
zonder me eigen te laten leven of in me vingers snijden.
Meer vraag ik niet,het is waar,
alleen wat meer RESPECT voor elkaar.
Ik ben echt geen dikke luxe gewend,
heb nooit geen echte weelde gekent.
Andere dingen hebben voor mij VEEL meer waarde,
warmte, respect,vriendschap,enz,kunnen LUXE niet evenaren!