een stralende dag
ik stond van morgen op en keek naar buiten,
ik zag die stralende zon,
en hoorde de vogeltjes fluiten,
zei toen tegen me hondje kom we gaan naar buiten,
we gingen wandelen in het bos,
en stappen er lustig op los,
we kwamen mensen tegen en spraken met elkaar,
wat ik al in geen maanden had gedaan,
ik wist niet dat de lente zo mooi kon zijn,
we genoten van de stralende zon,
en ik maar denken dat ik dat niet meer kon,
even niet meer denken aan verdriet,
de zon bracht een glimlach op me gezicht,
en zei tegen mezelf,
wat ben je toch een dom wicht,
ik hoor de vogeltjes nog steeds fluiten,
en morgen ga ik weer naar buiten.
ik had vandaag een stralende dag.
yvonne