1 groep vriendinnen dacht ik altijd
maar al gauw genoeg kreeg ik spijt
dat ik zoveel en zo snel mensen vertrouw
bij ieder ander is dat en hele opbouw
maar het was allemaal bedrogen
de tranen stonden in me ogen
de eenzaamheid is sterker dan ooit
vertrouwen is weg komt niet meer terug nooit
het is een vreselijk gevoel
niemand rondom jou stoel
en alleen zit je daar maar
je froet maar wat aan je haar
tot alles voorbij is
niet dat ik het mis
die meiden verdienen mij zo niet