Ik zie de tranen wel
Rode ogen van het huilen
De tranen, nog niet opgedroogd
Je voelt zo veel pijn van binnen
Het lichtje in je hart, bijna gedoofd
Schuilend achter een masker
Een muur gebouwd van steen
Verdriet verborgen achter een lach
Niemand prikt daar door heen
Ze weten niet wat jij voelt
Ze weten niet waarom je snijdt
Overgenomen door jouw angsten
Voel je alleen nog maar onzekerheid
En er toch met niemand over praten
Steeds zeggend, het gaat goed
Je kunt de tranen wel verbergen
Maar ik zie wel wat het met je doet