als mijn ziel begraven zit
onder zand dat zich schikt tot beton
waardoor de kans op ontsnapping
als nihil wordt verklaard
zoekend naar die schep
die krachtig genoeg moet zijn
om een groot gat te slaan
tussen mijn gevoel en verstand
maar als ik niet wil
dat er een verandering plaats vind
blijf ik dan vastzitten in het oude
of begeef ik mij op een wankelend pad?
vandaag voelt het als een winnaar
die glorieert in prachtige zonneschijn
niet nadenkend wat morgen brengt
want misschien is dan alles voorbij
Rani: | Woensdag, mei 04, 2005 11:30 |
Heel mooi.. Stilmakend Love, R. |
|
sunset: | Vrijdag, april 29, 2005 19:11 |
Voelbaar ironisch. Maar nodig? Kom, ben wie je bent. En laat mij jou in openheid en warme vriendschap knuffelen. En als het nodig is wil ik best die schep zijn. Liefs / sunset |
|
brinkieloontje: | Vrijdag, april 29, 2005 16:32 |
Mooi geschreven hoor Fox_bert! Kus Ilona |
|
flores: | Vrijdag, april 29, 2005 14:41 |
Alles kan zomaar voorbij zijn, maar toch zeker niet voor koninginnenacht en -dag... Ook zo'n last van je hoofd? Liefs.. |
|
hiljaa: | Vrijdag, april 29, 2005 12:50 |
houden zo!!!!!!!!neem de dag ! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Vrijdag, april 29, 2005 12:48 |
Heel mooi geschreven. Knap neergezet Gr. m@rcel |
|