Alweer een nieuwe dag van de week vandaag
maar heb het nog steeds druk, ben even erg traag.
Weekend gelukkig weer voorbij gegaan voor mij,
ik voel me nog steeds niet helemaal vrij.
Wistend dat ik het weekend nodig had om te ruimen,
toch 2 loge`s had me zoon bij het is ff niet te pruimen.
Denk dan...toe maar ze snappen het gewoon niet,
lijkt steeds of niemand hier ook maar wat ziet.
Ma heefd altijd klaar gestaan en is reuze sterk,
maar pffff ik kom nu even om in het werk.
En ook mijn krachten nemen met de dag nu af,
niet van het werk...maar ik sta toch even paf.
Geduld en hoop is dan nu weer voor mij een begin,
wanneer zien ze het eindelijks zelf eens in.
Chips het is ook veel me eigen schuld,
maar ik was/ben gastvrij...heb nu even geen geduld.
Wil eerst even tot me eigen komen gaan,
en wennen dat ik alleen door het leven mag gaan.
En heus ik krijg nu door,wat iemand mij ooit zei,
in je uppie zijn maakt het leven niet zo blij.
En ik was en ben een prater dus dat wel,
vandaar dat ik het hier dus maar vertel.
Mijn allerbeste praatpaal ben ik nu kwijt,
berouw komt na de zonden tot mijn spijt.
Heb het dus ook wel zelf dus gedaan,
voelde dat ik in conflict kwam staan.
Maar ik weet nu het beste wat ik mis,
hij had veel eigenschappen van me broer die ik mis.
Veel te vroeg is mij broer ook heen gegaan,
leunde op hem...maar kwam er alleen voor te staan.
Alles werd anders voor mij het is waar,
want we waren er altijd steeds voor elkaar.
48 jaar maar geworden helaas en ik denk steeds
och was je er nog maar,want jou mis ik het meest.
Tranen rollen nu elke dag over mijn wangen heen,
want ik voel me nu echt even moederziel alleen.