As I'm walking through these streets again
I'm crawling
And as I try to live my life again
I'm falling down
Can you pick me up, can you let it stop
Can you make it go away
Can you pick me up, can you let it stop
Can you make it go away
Won't somebody help me, is it hard
To let me find my way
Won't somebody love me (for a start)
I'm laughing as I pray
k's choice
Ik herinner mij een melodie
Een korte tekst, twaalf zinnen
Woorden die wij kenden
En als geen ander konden zingen
Het was ons liedje
En toch was het dat niet...
Ik herinner mij jouw ogen en
Die blik daarin bevangen
Steeds als jij ons liedje
In jouw mond nam en mij toezong
Het was ons liedje
En toch was het dat niet...
Wij zijn neergevallen, omhoog gekrabbeld
Opgetakeld begon alles opnieuw
Wij zijn begonnen en geëindigd
Duizend maal, och, duizend maal
En niemand was daar om te helpen
Geen uitgestoken hand die ons nog
Hulp aanbieden wilde
Geen ziel die zich nog bekommerde
Wij lachten van ellende
Want dat was alles wat wij
Na al die tijd en al die tranen
Nog bezaten
Het was ons eigen liedje
En toch was dat het niet...
Nemesis: | Dinsdag, mei 03, 2005 23:15 |
Buigt en sluit zijn ogen, bedwelmd door de poëzie, door uw gevoel en het mijne. Respect in een korte reactie... |
|
moongirl1982: | Dinsdag, mei 03, 2005 22:04 |
Een droevig, maar toch mooi gedicht. groet moongirl1982 |
|
Renate-td-: | Dinsdag, mei 03, 2005 21:39 |
stilmakend mooi, droevig geschreven, liefs Renate | |
sunset: | Dinsdag, mei 03, 2005 19:59 |
Heftig mooi. En voelbaar. Liefs / sunset |
|
tarierabombom: | Dinsdag, mei 03, 2005 19:29 |
wat mooi... even stil... kus sofie |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 03 mei 2005 | ||
Thema's: |