Aftasten
Ik tast de ruimte af,
waar zijn mijn grenzen,
zoekend bergop en bergaf,
hoe moet ik alles omgrenzen.
Mijn lichaam versteend in pijn,
al zoekend naar de grenslijn,
is er nog licht?
wat mijn pijn verlicht.
Ik ril van de kou,
laat mij geborgen slapen,
en mijn moed bijeenrapen,
al denkend aan jou.
Opnieuw stap ik de ruimte in,
ik sta er middenin,
zoek mijn eigen koers,
want ieder heeft in het leven zijn eigen parcours.
03-05-2005
Lia : | Dinsdag, mei 03, 2005 23:05 |
dat is waar.. je eigen weg.. je eigen levenspad.. knuf,Lia | |
Innerchild: | Dinsdag, mei 03, 2005 22:22 |
Graag gelezen ... en blij dat het voor jou fictie is ... ik wens dat anderen hieruit steun kunnen halen! Liefs / Innerchild |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, mei 03, 2005 21:42 |
Zo is het wel Klaes en dan is het toch fijn als er mensen naast je staan je steunen en begrijpen maar ieder voor zich zal het zelf moeten doen erg mooi verwoord en bedankt voor steeds je lieve reacties bij mijn gedichten liefs Ria |
|
Quando: | Dinsdag, mei 03, 2005 20:51 |
ieder heeft zn eigen weg en moet die kunnen begaan. hoop dat jij de jouwe zonder al te veel problemen kunt doorstaan.. liefs, Kim |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 03 mei 2005 | ||
Thema's: |