Ik leg je na het zuiden
hoor klokken luiden in de dag
de morgen zet haar hoed af
en begroet me met een lach
Voetafdrukken dwaalde af
naar de akkers
waar leven zichtbaar was
in het gewas
Een veld vol bloemen
en wat huizen
waarin verdriet verborgen lag
tussen muren
En men even stil stond
bij de doden
die herdacht werden op het plein
waar het lawaai voor even afwezig was
Boudaatje: | Woensdag, mei 04, 2005 20:23 |
Dit gedicht spreekt zuiverheid en sereniteit, een kalmte heerst bij het lezen. liefs |
|
Klaes: | Woensdag, mei 04, 2005 18:52 |
Prachtig geschreven, Groet/Klaes |
|
freakangel: | Woensdag, mei 04, 2005 12:22 |
Mooi...gelukkig is er deze dag, waarop zij herdacht worden... liefs freakangel |
|
hiljaa: | Woensdag, mei 04, 2005 09:34 |
mooi verwoord! kufliefs--hiljaa-- |
|
Martine Gieze: | Woensdag, mei 04, 2005 08:56 |
erg mooi/met gevoel verwoord! laten we nooit vergeten!! liefs,Mart |
|
sunset: | Woensdag, mei 04, 2005 07:47 |
Ik heb het mijne al eerder gezegd. Mooi verwoord hier door jou. Liefs / sunset |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2005 | ||
Thema's: |