Van hier tot Tokio
Van hier tot Tokio ben ik gegaan
Steeds weer een ander land met andere mensen
Met hun eigen diepe wensen
Toch riep iets me, moest ik weer gaan
In de nacht stond ik soms op
Keek naar de sterren in de nacht
En fluisterde haar naam, heel zacht
Want zij zweefde steeds weer rond in mijn kop
Ze was altijd in mijn gedachten
Weer die ogen, zo lief en zacht
Zomaar verschenen ze in het holst van de nacht
Niets kon de roep naar haar verzachten
Dus ging ik weer naar het volgende land
Hoorde ik daar haar zachte stem, zo mooi en fijn
Verdween weer als een weerspiegeling van zonneschijn
Lag ik weer alleen op een onbekend strand
Op de muur heb ik gelopen, gebouwd tegen de barbaren
Het was erg indrukwekkend maar liep er rond onbewogen
Steeds maar weer die mooie zachte ogen
Die ik in mijn ziel scheen te bewaren
Rond gelopen in de verboden stad
Daar zat de laatste keizer op zijn troon
De laatste hemelse zoon
Maar ik verlangde naar één ding wat er niet zat
Toen naar het eiland in de zee
Japan, met Tokio als hoofdstad
Het was er druk en eigenlijk was ik het nu wel een beetje zat
Gedachten namen me steeds weer mee
Dus snel een vlucht geboekt naar huis toe
Met een taxi naar het vliegveld
Daar ging mijn laatste buitenlandse geld
In het vliegtuig geslapen, al dat reizen maakt je moe
We landden tegen enen
Het vliegtuig kwam bij de gate tot stilstand
Voelde ik daar haar zachte hand?
Maar het gevoel was alweer verdwenen
Mijn koffer kwam er snel aan op de lopende band
Ik liep de aankomsthal door, alleen
Er waren vreemde mensen genoeg om me heen
Was eindelijk weer terug in mijn eigen land
Liep in het schemerlicht naar de plaats waar mijn auto was
Deed mijn koffer in de kofferbak
En reed weg op mijn gemak
Zag ik haar ogen nu weer in het glas?
Dat was niet zo, het waren lichten
Van binnen verlangde ik naar iets
Dat meer betekende dan niets
In de file, allemaal geconcentreerde gezichten
Een kleine glimlach van een vrouw naast mij
Maar het deed me niets
Er was in mijn hart al iets
Ik kwam er langzaam dichterbij
Nog een klein stukje, voorbij de laatste bocht
Langzaam reed ik door, geen gezeur
Even later opende ik de deur
Daar was ze, de vrouw die ik zo verschrikkelijk mocht
Mijn hart ging weer open
Zacht voelde ik haar wangen tegen me aan
Uit mijn ogen kwam een kleine traan
Zo stonden we samen stil, terwijl we dichter tegen elkaar kropen
Je kunt van hier naar Tokio reizen
Er roept iets van binnen, diep in je hart
Dat gevoel is meer, meer dan wat dan ook…zo apart
Daarvoor zijn geen bewijzen…
Het is het teken van liefde voor haar
Voor haar zachte ogen en gezicht
Haar haren die stralen in het zachte zonlicht
Dan weet je…je liefde is oprecht..geen los gebaar
Ik houd van jou, daar kun je van op aan
Dat zeg ik je recht uit mijn gevoel
Ach, je weet wat ik bedoel
Daarvoor hoef ik echt niet naar Tokio of verder te gaan