Heel even was ik je zoek, kijkend in de mist kon ik je voelen.
Wetend dat je ook zoekende bent heb ik het licht in mn handen en vraag me af;laat ik mezelf aan hem zien?
Ik twijfel zelf door pijnlijke gedachtes en roep;nee later of misschien.
Tot me nemen is wat ik wil,mn ziel die schreeuwt over velden, mijn ogen die altijd warm stonden staan nu kil.
Zonder schaamte laat ik je mn ziel zien, vol moed,
geen verwachting is het nu stil.
Stil van trancedentie,
op naar een nieuw begin.