De specht tikt tegen de boom
zomer blaast haar lied
dauw sprenkelt zich
over landerijen
Het gewas is in het geel te zien
ogen gluren naar het koren
waar een veldmuisje zich verschuilt
voor een roofvogel
Heen en weer rennend
zoek ze naar een veilig plekje
om met haar pootjes
het vliesje van de graankorrel af te halen
Moe legt ze zich op de aarde
met gesloten oogjes
en een graankorrel tussen haar pootjes
luisterend naar de wind die het koren wiegt
hiljaa: | Vrijdag, mei 13, 2005 09:37 |
blijvend, fladerend enkele meters boven de grond.... de rest lees je morgen! (vanmorgenvroeg geschreven!) mooi geschreven! de natuur een prachtig iets! knufliefs--hiljaa-- |
|
Aramis: | Vrijdag, mei 13, 2005 08:03 |
Heel beeldig en teder beschreven. Graag gelezen. Groetjes. Aramis |
|
Niniki: | Vrijdag, mei 13, 2005 02:13 |
ik hoop dat ze verdekt ligt opgesteld. ;-)) mooi niniki |
|
Janette Scharenborg: | Vrijdag, mei 13, 2005 01:38 |
waar haal jij het vandaan vraag ik me steeds af, ik lees heel graag jouw gedichten, veel liefs | |
Innerchild: | Vrijdag, mei 13, 2005 00:26 |
Zo klein ... zo teer ... zo broos ! Mooi geschreven / Innerchild |
|