Zeemansgraf

Ver over einderen dwaalt mijn zicht.
Nergens waar mijn land ligt.
Mijn schip gaat op en neer.
Het volgt de golven heen en weer.

Huis en goed heb ik verlaten.
Om de wereldzeeën te bevaren.
Stormen zijn gesust.
Geweten uitgerust.

Eenzaamheid heb ik bevochten.
Op mijn overloze tochten.
Komt het einde zeer nabij.
Gestrand met zware naverij.

Eindigen in een zeemansgraf.
Waar de hemel mij water gaf.

Diane

Geschreven door

Diane

Reacties op dit gedicht

Diane vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

:	Dinsdag, november 27, 2012 20:27
Diane, Zondag,25 januari 2012, mv 'Timberland'; twee (2) opvarenden overboord ...... Mijn zoon en veel van mijn vrienden doen varen; ik werd door moeders thuis gehouden ...... (Gelukkig werkzaam in de maritieme wereld.) Jan uut Knoal

Dirk Hermans:	Woensdag, mei 18, 2005 21:02
een zeer gevoelig gedicht maar zeer goed in woorden gebracht liefs Dirk

Raira (Ria):	Woensdag, mei 18, 2005 11:29
zeer rakend gedicht en erg mooi verwoord liefs knuff Ria

Over dit gedicht

Auteur: Diane
Gecontroleerd door: Pieps
Gepubliceerd op: 18 mei 2005
Thema's: [Eenzaamheid] [Dood] [Leven]